Papa Roach – Lovehatetragedy

(4 grudnia 2004, napisał: FATMAN)


Papa Roach – Lovehatetragedy

Papa Roach jest jednym z moich ulubionych zespołów nowej fali rock’owego grania z USA, nazwanego przez jakiś kretynów nu metalem. Większość zespołów z tego nurtu ma tyle samo wspólnego z metalem, co Enya z Techno.
Oprawa graficzna wydawnictwa jest dobra. Dominują w niej: czerń, czerwień i różne odcienie szarości. Okładka przedstawia bobasa z słuchawkami pokazującego ręką „rock on” …/.
Sam tytuł jak mówią muzycy wziął się stąd, że teksty traktują o: miłości, nienawiści i katastrofach – tragediach.
Producentem albumu jest Brendan O’Brien, który wcześniej współpracował m.in. z Perl Jam i Korn. Zatrudnienie Brendana bardzo dobrze wpłynęło na brzmienie „dziadzii karalucha”. Całość jest bardziej selektywna, wysunięto do przodu perkusję i bas, przez co zwiększono moc i ciężar kompozycji.
Co bardzo ważne Jacoby Shaddix zmienił swój styl śpiewania. Kiedyś dużo rapował, a czystym wokalem posługiwał się tylko w refrenach. Teraz natomiast na albumie niema prawie tego wstrętnego rapu, a w trzy kity jest czystego śpiewu, co mi się cholernie podoba.
Zdecydowanie od reszty kawałków odróżniają się „She Loves Me Not”, „Time And Time Again” oraz „Singular Indestructible”. Do dwóch pierwszych nakręcono teledyski, które przy odrobinie szczęścia można zobaczyć w TV.
„She Loves…” jest naprawdę dobrze zaaranżowanym kawałkiem z bardzo chwytliwym refrenem i tekstem, do którego jestem ustosunkowany bardzo emocjonalnie.
„Times And…” zaczyna się bardzo miłym akcentem tj. wyciem (jak wilk) wokalisty. Następnie zwrotka i refren, który jeśli już go kiedyś usłyszysz to nie będzie chciał za czorta wyjść z twego łba. Dobrym pomysłem było śpiewanie w końcowej części utworu refrenu przez Jacoba i fanów.
Natomiast w „Singular…” bardzo podobają mi się „plemienne” śpiewy i „podkręcania” utworu poprzez skandowanie niektórych fragmentów tekstu, które pełnią rolę czegoś na kształt refrenu.
Rozumiem gniew orthodox’ów, dla których ich święta muzyka jest traktowana na równi z takim gównem jak nu metal. Na szczęście jednak Papa Roach to nie nu tonowe gówno (patrz Linkin’ Park), a kawałek konkretnego rockowego grania, które raz na jakiś czas gości w moim odtwarzaczu.

Lista utworóó
1. M-80 (Explosive Energy Movement)
2. Life Is A Bullet
3. Time And Time Again
4. Walking Thru Barbed Wire
5. Decompression Period
6. Born With Nothing, Die With Everything
7. She Loves Me Not
8. Singular Indestructible Droid
9. Black Clouds
10. Code Of Energy
11. Lovehatetragedy
Ocena: 7/10

divider

polecamy

Exul – Path To The Unknown Faust – Cisza Po Tobie Stillborn – Cultura de la muerte
divider

imprezy

Exodus, pionierzy thrash metalu, powracają do Polski! 06/04/2024 Ariadne’s Thread, Slave Keeper, The Masquerade, Kruh 25/05/2024 KREW OGIEŃ ŚMIERĆ: Stillborn, Ragehammer, Hellfuck, Chaingun Trve Metal Camp vol. 4 22/03/2024 – Dom Zły & Clairvoyance & Moriah Woods Aftermath Tour – Banisher, Truism CZARNA WIELKANOC vol.1 THE ACT OF FRUSTRATION TOUR Injure Grind Attack Stillborn, HellFuck, Ragehammer w maju Left To Die i Incantation na jedynym koncercie w Polsce! MASTER gwiazdą finałów polskiego Bloodstock! Wolves In The Throne Room, Gaerea oraz Mortiferum zagrają w Polsce Tribute To Seattle 2024 Unholy Blood Fest vol. 3 Sepultura po raz ostatni w Polsce!
divider

patronujemy

Trzecia płyta ATERRA Narodowy spis zespołów – Artur Sobiela, Tomasz Sikora Premiera albumu „Szczodre Gody” Velesar NEAGHI – Whispers of Wings Taranis „Obscurity” ROCK N’SFERA 5 ATERRA – AV CULTIST ‚Chants of Sublimation’ Trichomes – Omnipresent Creation
divider

współpracujemy

Sklep Stronghold Musick Magazine nr 31 VooDoo Club MORBID CHAPEL RECORDS Wydawnictwo Muzyczne Pscho Hellthrasher Productions SelfMadeGod Godz Ov War
divider

koncerty