Lux Occulta, parę lat temu najbardziej oryginalny zespół w Polsce, moim zdaniem trochę się ostatnio zagubił, ale mamy po nich dzieło prawie doskonałe. Płyta ta nigdy mnie nie nudzi, zawsze słucham jej z przyjemnością. Jaro.Slav, U.Reck, Peter, Kriss, Vogg i Martin stworzyli dzieło, które jak dla mnie jest najlepszą płytą polską. Wszyscy muzycy osiągnęli na tej płycie swą życiową formę (pomijając dwóch ostatnich – muzyków Decapitated). Przyznam się, ze ani wcześniejsze ich wydawnictwa, ani późniejsze nie wywołały we mnie zbyt ekstremalnie pozytywnych opinii. Płyta ma już parę latek, a jak na razie nic moim zdaniem jej nie przebiło.

Myślę, że większość się styknęła z "Luksusowymi Okulistami", jak popularnie zwany jest ten zespół, ale dla tych, którzy nie mieli z nimi przyjemności powiem, że Lux Occulta gra black metal z klawiorami w dość specyficznej, trochę awangardowej formie. Szybko, drapieżnie, melodyjnie, ale chwilami wolno i klawiszowo. Właśnie klawisze Jurka nadają temu wydawnictwu specyfikę. Także różnego typu intra do kawałków i sample, budują charakter "My Guardian Angel". Momentami usłyszymy zawodzenia kobiece lub instrument smyczkowy (chyba wiolonczela). Płyta zawiera 10 kawałków, z czego: 2 z nich to intra("Triangle" i "Cube"), a 2 to bonusy: cover Danzig "Heart of Devil", jak sama nazwa wskazuje bardzo fajny diaboliczny utwór oraz "Love(Garden Of Aphrodite)" z "Forgotten Arts" z chyba troszkę odprasowanym brzmieniem. Z części właściwej płyty wyróżnia się "Kiss My Sword", ze względu na swą klasyczną formę: szybki, brutalny, mniej przerywników. Do tego utworu zamieszczono także teledysk: bardzo wymowny bardzo dobrze obrazuje tekst, choć do dzieł sztuki zaliczyć go nie można.

Płyta została nagrana w Selani i jak każda płyta stamtąd ma wadę nabytą, czyli brzmienie werbla, które mi osobiście nie przeszkadza. Swoją drogą głośniej mógłby być nagrany bas – przy dosyć prostej grze perkusji bas Martina mógłby urozmaicić sekcję rytmiczną. Sam już nie wiem, bo Martin wygląda na dobrego basistę a na każdej płycie go ściszają, wie ktoś może, dlaczego?

Bardzo ładnie wykonana została oprawa graficzna. Szczególne wrażenie robi zdjęcie człowieka, który się powiesił z podpisem: "If I know how to fly, I would fly away", chyba gdzieś sprzed 50 lat. Muzycy nie pokazali we wkładce swych zdjęć, za to zostali pokazani jako karty tarota. Bardzo ciekawe są też obrazy obok teksów (najlepsze, jakie napisał Jaro.Slav) obrazujące je, a także okultystyczna (a jak że) okładka.

Reasumując wszystkie te elementy dają nam płytę genialną, klimatyczną i jaką kto chce, bo wszystkie patenty się na niej mieszają tak, że każdy znajdzie na niej to co lubi. Do tego to bardzo tania płyta więc grzechem byłoby jej nie nabyć. Mus!
Lista utworóó
1. The Heresiarch
2. Kiss My Sword
3. Triangle
4. The Opening of Eleventh Sephirah
5. Nude Sophia
6. Cube
7. Library on Fire
8. Mane-tekel-fares
9. Heart of Devil
10. Love(Garden Of Aphrodite)
Ocena: 10/10