„slaves of apocalypse”, debiutancki długograj stołecznego Hellhaim z 2017 uważam za jeden z absolutnie najlepszych krajowych heavy metalowych albumów ostatnich lat. Oczekiwania wobec dwójki miałem więc spore, na szczęście jednak mimo że kilka lat minęło, to zespół nie stracił nic ze swojej mocy, a może i nawet jeszcze bardziej okrzepł. Na nieco krótszej od debiutu dwójce mamy wciąż raczej klasyczny heavy metal, czerpiący sporo choćby z Judasów (wokale w „Devilin”, refren „Virus”), ale i maidenowe motywy się trafiają, całość zaś idzie do przodu w tempie którego nie powstydziliby się speed metalowi herosi, z wczesnym Helloween na czele („Hell is coming”, dodatkowo z prawie… motorheadowym motywem na początku). Brzmi jak kolejna grupa rekonstrukcyjna próbująca 2137 raz nagrać klasyczne riffy na nowo? No właśnie, jakimś cudem – nie! Dużo się w tych numerach dzieje, wokalista używa bardzo różnych środków wyrazu, zaś mimo klasycznie heavymetalowego brzmienia i ogólnie stylu unosi się nad tym wszystkim diabelski smrodek spod znaku Mercyful Fate, choćby w otwierającym materiał „Axe to the grind” – nie tylko ze względu na wysokie partie wokalu. Trochę dziwnie robi się w ” La Santa Muerte/The Triumph Of Life”, gdzie wokalista jakby udawał Carla Mccoy’a z Fields of the Nephilim, ogólnie ten numer pobrzmiewa trochę „gotykiem”, i tak za połowa płyty nie wypada to źle, ale traktuję to raczej jako ciekawostkę. Ten numer wraz z interludium w postaci miniaturki „Aluminium and ash” to taki chwilowy oddech, bo potem już do końca jest szybko, konkretnie i do przodu. I przede wszystkim – na bardzo dobrym poziomie. Na tej płycie jest dokładnie to czego szukam w heavy metalu – świetne riffy, pęd, chwytliwe refreny ale też agresja i ciężar. BARDZO dobra płyta.

Wyd. Ossuary Records, 2022

Lista utworów:

1. Axe To Grind
2. Devilyn
3. Virus
4. Zodiac
5. Hell Is Coming
6. La Santa Muerte/The Triumph Of Life
7. Aluminium & Ash
8. Livet Är Stunden
9. Metro

Ocena: +8/10

https://www.facebook.com/HELLHAIM/