Z koncertu tego projektu na tegorocznej Metalmanii zapamiętałem tylko świetny ruch sceniczny i wzorowy kontakt z publiką. Po kilkunastu już przesłuchaniach „Klassiki” sam nie wiem jak mogło się stać, że taka muzyka jednym uchem mi wlatywała, a wylatywała drugim.
Krążek zdecydowanie miło mnie zaskoczył. W świecie metalowym było już wiele prób połączenia muzyki klasycznej z metalem, ale powiedzmy sobie szczerze, że nie były to wydawnictwa zbyt udane. Osobiście uważam, że takie mariaże są złym pomysłem, gdyż muzyka klasyczna i metal to dwa zupełnie inne światy, które nie można połączyć w jeden i zarazem nie marginalizować jednego z tych gatunków. Chłopaki z Esqarial podeszły do sprawy zupełnie inaczej i chwała im za to. Oni nie próbowali sztucznie uszlachetnić swą muzykę, oni po prostu nagrali kawał dobrego metalu, w którym można wyczuć pewne wpływy klasyki. Wszystko to zrobiono niesamowicie przebojowo i co najważniejsze szczerze, dzięki czemu nie ma się wrażenie, że coś zrobione jest na siłę. Duża w tym zasługa umiejętności muzyków, które są na tyle wysokie, że lawirowanie na granicy heavy, thrash czy bardzo rzadko death metalu przychodzi im z niewiarygodną łatwością. Na brawa zasługuje również Grzegorz Kupczyk, który zgodził się zaśpiewać na tym albumie. Nie będę ukrywał, że na początku udział frontmana Turbo i Ceti w moim odczuciu nie był najlepszym pomysłem, ale kiedy usłyszałem płytę aż mi szczęka opadła. Wątpię czy człowiek bez wykształcenia muzycznego aż tak dobrze wpasowałby się w te dźwięki. Duże wrażenie robi „Requiem” gdzie nałożono na siebie wiele ścieżek wokalnych m.in. Marihuany, Kupczyka, Nowaka i dzięki technice studyjnej wykreowano cały chór. Osobiście jeszcze bardziej bym nagłośniłby zmóc klimat. Cieszę się, że Grzesiek oszczędnie poczyna sobie ze swoimi partiami i zostawia dużo miejsca dla gitar, bo te są niesamowite. Wątpię, aby na dzień dzisiejszy w Polsce było więcej gitarzystów klasy, a co najważniejsze tak uniwersalnych. Mam wrażenie, że ci dwaj panowie z niesamowitym polotem i fantazją są w stanie na swych gitarach zagrać wszystko.
Nie ma, co się rozwodzić. „Klassika” jest dla mnie objawieniem na skostniałej scenie. Mam nadzieję, że nie będzie to jednorazowy projekt, a dłuższa współpraca. Ostro, przebojowo, z klasą i na temat. Polecam!

Lista utworóó
1. Prelude D-Moll
2. Toy Soldier
3. Requiem
4. Eye Of The Cyclone
5. El Fugo
6. Timequake
7. True Lies
8. Sleeping In The Flame
9. Moonlight Sonata
10. A Pure Formality
Ocena: 9/10