Pewien nieszczęśnik marudził ostatnio w artykule o polskiej scenie blackmetalowej, jaki dane mi było niedawno czytać, że ponoć idea splitów w narodzi umiera. Cóż, pechowiec zapewne nie słyszał recenzowanego poniżej wspólnego wydawnictwa Beleth i Wings of War. A szkoda, gdyż płytka jest jak najbardziej godna polecenia.
Na split ten polowałem już od dłuższego czasu. Cwana bestia zręcznie jednak unikała moich zasadzek i zastawionych tu i ówdzie sideł. W końcu jednak udało się… Przyznam, że najbardziej interesowała mnie pierwsza część splitu, ta poświęcona Beleth. Ich debiutanckie demo "Warful Existence Of Night", przyznaje się bez zbędnego sadzania na żelaznej dziewicy czy lewatywy, wywołało u mnie mieszane uczucia. Utwory były niezłe, ale brzmienie fatalne. Wokal (sesyjnie Venturis z Katharsis) bardziej przypominał szept niż blackowy growl w skutek czego tracił na dynamice i sile. Od tamtego materiału w zespole doszło jednak do paru znaczących zmian. Wokalistą został Ughor Rorg (wcześniej, jako Demogorgon, grał na gitarze w Katharsis), który za mikrofonem radzi sobie bardzo dobrze. Operuje mocnym, niskim blackowym growlem. Rejestrując nowe numery muzycy chyba większą uwagę skupili tym razem na brzmieniu. Dzięki temu wyraźnie słychać co Beleth jest wart. Nowe utwory (w szczególności świetny "Dzikich Kapłanek Wielki Dzień (Sabat)") emanują mocą i energią. W sekcji instrumentalnej też jest ciekawiej. Perkusista stale serwuje szalenie szybkie blasty. W warstwie gitar także coś drgnęło i momentami można wychwycić na prawdę ciekawe riffy. Fajnym pomysłem ze strony muzyków było ponowne zarejestrowanie "Brothers of Black Alince" (przedtem "Brotherhood of Black Alince") z pierwszego dema. Nowa wersja jest szybsza i przede wszystkim dobrze ukazuje to jak wiele "Warful…" straciło przez słaby sound. Wieńczący część splitu należącą do Beleth "Ghoul" Mayhem, choć może wersji Carpathian Forest nie przebija i tak z pewnością będzie niezłą gratką dla sporej części maniax.
Wings of War, z nieznanych mi przyczyn, zaprezentowali tylko dwie swoje kompozycje + krótkie intro. Brzmienie mają nawet niezłe, ale ich muzyka wiele moim zdaniem traci przez brak żywej perkusji. Automat, nawet o tak pieszczotliwej ksywie co "Kriegsminister", to jednak nie to samo co żywy pałker. Muzycy Skrzydeł Wojny nadrabiają jednak ten brak garowego pracą gitar, które momentami są naprawdę ciekawe. Niektóre riffy z pewnością mogą zaskoczyć nawet tych bardziej osłuchanych fanów bleka. Tytuły utworów są pisane w języku polskim. Stąd, przynajmniej teoretycznie, zrozumienie śpiewanych tekstów nie powinno być trudne dla przeciętnego Kowalskiego. Niestety kolejną bolączką grupy jest wokal. Jest do tego stopnia niewyraźny i cichy, że zapomnijcie o wyśledzeniu nawet pojedynczego wyrazu. Ok, pomarudziłem trochę. Muszę jednak przyznać, że Wings of War, pomimo pewnych niedostatków, wywarło na mnie jak najbardziej pozytywne wrażenie (głównie przez wspomniane gitary) i chętnie posłuchałbym jakiś innych ich nagrań. Myślę, że za jakiś czas może być o nich głośno…
"The Flames of Evil" jest jak najbardziej godny zainteresowania. Obie kapele zaprezentowały się z jak najlepszej strony. W szczególności Wings Of War, pomimo tego, że umieścili na płytce tylko dwa swoje numery i mieli pewne braki, byli dla mnie miłym zaskoczeniem.
Lista utworóó
Wings of War
1. Intro
2. Ostatni Hymn
3. Tej Nocy Zabiję…