Trzeci album serbskiego Angelgoat już od dobrych kilku miesięcy spogląda na światło dzienne (w tym przypadku brzmi to dość głupkowato). Warto na wstępie podkreślić, że Angelgoat to tylko i wyłącznie Unholy Carnager, który jest mózgiem, twórcą, wykonawcą, jednym słowem sprawcą całego zamieszania.
Jeśli ktoś nie miał wcześniej do czynienia z muzyką tegoż projektu, to nie błyśnie niczym lampka ledowa w środku nocy, jak po rzuceniu okiem na okładkę albumu lub zapoznaniu się z tytułami utworów stwierdzi, że mamy do czynienia z black metalem. W przypadku Angelgoat mowa o diabelskiej odmianie tegoż gatunku, a Unholy Carnager nagrał album, który jest przesiąknięty wzorcami z pierwszej połowy lat 90-tych.
Nie otrzymamy podczas tych 36 minut żadnych kolorowych pejzaży muzycznych czy delikatnych klawiszowych podchodów. Po „Luciferian Keys”, który jest wprowadzeniem do całości otrzymujemy dziewięć bluźnierczych utworów, które kipią agresją, buntem i uwielbieniem rogatego. Praktycznie cały czas twórczość Angelgoat wyraża się w tempach szybkich i bardzo szybkich, którym od czasu do czasu towarzyszą zwolnienia, a które to nadają utworom serbskiego diabła pewnego rodzaju podniosłości i podkreślają czarny klimat (jak choćby w moim ulubionym „Supreme Satanic Will” lub „Glory to the Horns”). Żeby sprawiedliwości stało się zadość to muszę stwierdzić, że to te ciut wolniejsze fragmenty i „marszowe” tempa zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu.
Uważam, że album mógłby się skończyć po „My Flesh for Devil’s Incarnation” i wcale nie dlatego, że ostatnie dwa utwory nie pasują do całości czy odstają od wcześniejszych. Chodzi bardziej o intensywność dźwięków Serba i przy takiej dawce diabelskich hymnów, w pewnym momencie pojawia się delikatne (podkreślam to słowo) zmęczenie materiału. Być może wpływ na taki stan rzeczy ma fakt, że za całość odpowiada jedna persona, wszak jak powszechnie wiadomo, może czasami w takim przypadku dojść do braku spojrzenia na całość z „chłodną głową”, a co się z tym wiąże, wyklucza to ewentualną możliwość wrzucenia kilku pomysłów przez kogoś stojącego, za przeproszeniem, nieco z boku. To jednak tylko moje przemyślenia i jak wiadomo w przypadku jednoosobowych tworów są wady i zalety, a ile osób tyle opinii.
Tak czy inaczej, Angelgoat miłośnikom piekielnego nakurwiania i wypluwania bluźnierczych wersów zrobi z całą pewnością dobrze. Ja jestem na „tak”.

Na koniec mały cytacik, jakby ktoś miał wątpliwości z czym może mieć do czynienia w przypadku chęci obadania o czym powyżej mowa:
„Lucifer rising and His unholy ablaze
To final victory with the Lord Satan in me”.

Wyd. Morbid Chapel Records, 2020

Lista utworów:

1. Luciferian Keys (Intro)
2. Crush the Pearly Gates
3. Black Goat Semen
4. Supreme Satanic Will
5. Bestial Soulrape
6. Glory to the Horns
7. 666 Spears in Christ’s Ribs
8. My Flesh for Devil’s Incarnation
9. The Lucifer Within
10. The Night of Ritual Debauchery

Ocena: +7/10

http://www.angelgoat.net/