Z francuską Les Acteurs de I’Ombre Productions mam pozytywne skojarzenia. Tak jak i z francuską sceną  metalową. A tak się składa, że na tym krążku jest bardzo francusko. Zarówno label, jak i obie kapele pochodzą z kraju, który na świat co jakiś czas puszcza niebanalne wydawnictwa.
Na pierwszy ogień idzie mniej znany Griffon, w którym między innymi udzielają się byli, jak i obecni członkowie wychwalanego jakiś czas temu przeze mnie Moonreich. Szczerze powiedziawszy jest to dla mnie pierwsze zetknięcie z twórczością tegoż zespołu. I mówiąc wprost liczyłem, że zespół zrobi na mnie lepsze wrażenie. W zasadzie nie ma się do czego przypierwiastkować, ale jakoś tak zupełnie obojętnie muza Griffon przeleciała kilka razy i jakoś niczym specjalnym nie przykuła mojej uwagi. Bardzo klimatyczny black metal ze sporą dawką melodii (jak dla mnie zbyt dużą), wykrzyczany w języku francuskim. Właściwie na tym można zakończyć opisywanie muzy Francuzów, nie ma w niej niczego czego wcześniej nie słyszeliśmy na wielu innych płytach. Wszystko jest poprawne, mamy zwolnienia, pojawiają się jakieś czyste wokale, partie klawiszy, kiedy trzeba zespół przyspiesza, ale jest to jakieś takie nijakie i bardzo przeciętne. Niech najlepszym komentarzem będzie fakt, że najbardziej do gustu przypadł mi ostatni utwór Griffon, który jest w całości instrumentalny i w dodatku wykonany na „parapecie”. Cóż, nie zaiskrzyło między nami, ale jak to mawia pewien kumpel: „ręką chuja nie oszukasz”.
Druga część splitu przypada w udziale bardziej znanemu Darkenhöld. Jeśli te słowa czytają fani akustycznego… black metalu to jest to propozycja skierowana do nich :D A mówiąc zupełnie poważnie, z tym akustycznym black metalem to nie jest żaden kiepski żart z mojej strony, ponieważ Darkenhöld swoją część tego łączonego wydawnictwa zagrał „bez prądu”. I wiecie co? Zajebiście się tego słucha. Czysty męski wokal paplający po francusku (raz szepczący, raz mówiący, a innym razem skrzeczący). Partie szeptane bardzo kojarzą mi się z uwielbianym przeze mnie Misanthrope, szybkie partie na garach i partie wioseł, które są zagrane w wersji akustycznej. Wiem, że może to zniechęcać i przyznam, że wiedziałem przed zapoznaniem się z tym materiałem z czym będę miał do czynienia i miałem pewne obawy. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Zabieg ów (czy też eksperyment) dał zadziwiająco ciekawy efekt końcowy. Oczywiście, Darkenhöld nie jest pierwszym zespołem, który zapałał miłością do akustycznych gitar, ale umówmy się, że nie jest to proceder częsty w black metalu. Niejaki Aldébaran, który odpowiada za te akustyczne partie wywija bardzo sprawnie paluszkami po gryfie i robi to w sposób bardzo przykuwający uwagę. Dodać należy, że Darkenhöld zapuszcza się również w folkowe rejony, mamy partie zagrane na flecie czy wiolonczeli, które zostały nagrane przez gości zaproszonych do nagrań. Pojawiają się również męskie chóry, które dają ciekawy efekt kojarzący się ze średniowieczem, do którego zresztą sam zespół pała najwyraźniej specjalnym uczuciem.
Podsumowywując… Dużo lepiej i ciekawiej wypada Darkenhöld i to właśnie dzięki nim ocena tego wydawnictwa idzie w górę. Żałuję jedynie, że ze strony Darkenhöld są to jedynie cztery utwory, bo mam chrapkę na więcej.

Wyd. Les Acteurs de l’Ombre Productions, 2019

Lista utworów:

1. Griffon – Si Rome vient à périr
2. Griffon – Souviens toi, Karbala
3. Griffon – Jérusalem
4. Griffon – Interlude
5. Darkenhöld – Marche des bêtes sylvestres
6. Darkenhöld – Le sanctuaire de la vouivre
7. Darkenhöld – Les goules et la tour
8. Darkenhöld – Citadelle d’obsidienne

Ocena: -7/10

https://fr-fr.facebook.com/griffonblackmetal
https://www.facebook.com/Darkenhold/