Francuska wytwórnia Debemur Morti Productions wzięła pod swoje skrzydła poznański Hegemone i wydała drugi duży album kwartetu znad Warty zatytułowany „We Disappear”. Dla wielu zapewne zespół dość tajemniczy i nieznany. Dla ciekawskich i lubiących wiedzieć dużo i więcej ;) Hegemone istnieje od ośmiu lat i po dwóch wydawnictwach (debiutancki album „Luminosity” i splicie z białoruskim Challenger Deep) poznaniacy powracają z drugim długograjem.

Sześć utworów trwających łącznie nieco ponad 50 minut to nieco inne, powiedziałbym świeższe, spojrzenie na black metal. Dość trafne wydaje się określenie Sludge Black Post-Metal. Pieprzyć szufladkowanie, niestety w przypadku mniej znanych kapel potencjalnemu słuchaczowi trzeba mniej więcej dać jakąś wskazówkę, podpowiedź, żeby zainteresował się danym zespołem, a Hegemone z całą pewnością jest tego wart.

Po pierwszym utworze spodziewałem się liczniejszych wędrówek w regiony doom metalu, bo odnoszę wrażenie, że kawałek otwierający „We Disappear” może być dość mylący dla kogoś kto natrafi przykładowo na ten numer. Nie chciałbym być źle zrozumiany, bo utwór, o którym mowa jest bardzo dobry, rozkręcający się z czasem. Ogólnie wielkim walorem tego materiału jest budowanie nastroju, im dalej słucham płyty, tym atmosfera robi się mroczniejsza i unosi się nad tym albumem jakiś wisielczy klimat pełen niepokoju i zła. Coś w stylu szubienicy, najpierw ją widzisz, jest coraz bliżej, zaczynasz czuć jej dotyk, czujesz jak przechodzi przez głowę, by zatrzymać się na karku. Serce wali jak oszalałe, myśli uderzają do głowy, czujesz strach i lęk, wiesz, że zbliża się koniec. Kapitalną robotę odwalił Tomasz Stanuch odpowiedzialny za klawisze i elektronikę. Proponuję wszystkim, którzy swoimi lukrowatymi, słodziutkimi melodyjkami myślą, że tworzą mroczną muzę, zapoznać się z tym materiałem i tym co stworzył wyżej wspomniany Tomasz. Szacunek!

Nie jest to jedyny plus na „We Disappear”, jak wspominałem, im dłużej słucham tego albumu, tym ocena skacze o kolejny stopień :) Jeżeli twórcy materiału taki mieli zamysł przy płodzeniu swojego drugiego dziecka to jestem pełen podziwu. Wokale Jakuba Witkowskiego to kolejny wielki atut, pełne emocji, wyrzucane z siebie z furią, nienawiścią… Raz mamy zdzierające gardło krzyki, niekiedy potężne gardłowe growle, a czasem (szkoda, że dosyć rzadko) świetne czyste partie. Zresztą wszystko na „We Dissapear” jest na wielki plus. Nie potrafię się doszukać czegoś co mnie drażni, tutaj wszystko gra, pasuje idealnie i pracuje perfekcyjnie jak w szwajcarskim zegarku. Black metalowe wybuchy przechodzące w monumentalne partie, szczypta folkowych wstawek. I te klawisze! Podniosłe, ale zarazem tworzące przerażające tło. A ostatni utwór na płycie („Тәңірі”) to kilkanaście minut muzycznego geniuszu! Chciałbym, aby trwał i trwał…

Francuzi z Debemur Morti upolowali perełkę, cieszy to tym bardziej, że z naszej polskiej ziemi. Nie znam przeszłości muzyków Hegemone, czy praktykowali wcześniej w jakichś kapelach. W każdym razie poznaniacy nagrali album świeży, mroczny, czarny, i zajebiście uzależniający. Mamy kolejny (który to już?) utalentowany zespół z ogromnym potencjałem, pokazujący potężną siłę jaka tkwi w rodzimym podziemiu. Ja chcę więcej! Dużo więcej! Doskonała płyta!

Wyd. Debemur Morti Productions, 2018

Lista utworów:

1. Mara
2. Fracture
3. Raising Barrows
4. Π
5. Хан Тәңірі
6. Тәңірі

Ocena: +9/10

https://www.facebook.com/Hegemonepzn