Ulvegr to horda pochodząca z Ukrainy obracająca się w kręgach Black Metalu, hołdująca pogaństwu w strefie lirycznej. Od 2009 roku nagrali pięć pełnych albumów, a ten – opisywany tutaj – to czwarty w kolejności z zeszłego roku. Duet składający się Odalva i Helga udziela się w jeszcze wielu innych projektach, zespołach. Wystarczy przywołać tutaj takie nazwy jak Kroda, Ygg czy KZOHH i część z was, kto jeszcze nie znał tego projektu, z pewnością sięgnie po ten materiał chociażby mając na uwadze konotacje członków zespołu.

Przyznam szczerze, że ten materiał mocno mnie zaskoczył. Pomijając fakt skomasowanego brzmienia, mocno triggerowanej perkusji i czystszych gitar, zdziwiła mnie oprawa graficzna, która szczerze powiem nie przypadła mi do gustu. Być może część z was nie przywiązuje do tego wagi, ale dla mnie jest to integralna część muzyki z którą w danym momencie obcuję. Tutaj, otrzymałem trochę kiczowaty obraz nawiązujący w kierunku egipskiej mitologii, może i mistycyzmu. Jak do tej pory zespół trzymał się ścieżki pogaństwa, wielbieniem sił Matki Natury i tajemniczości Nocy. Tym razem otrzymujemy utwory, nie mają nic wspólnego z paraliżujących chłodem bijącym z poprzedniego albumu. Oczywiście, pozostały świetne partie melodyczne wśród pracy gitar, ciekawe pasaże wspomagane przez instrumenty klawiszowe budujące niesamowitą atmosferę. Jednakże, Ulvegr zdaje się zgłębiać najbardziej odrażające rejony muzyki plemienno-rytualnej, wprowadzając słuchacza w silny trans manipulując strachem, niepewnością, by w następnym utworze uderzyć silną dawką Black Metalu. Prawie cały album jest podzielony właśnie według schematu – utwór instrumentalny bazujący na samplach wspomnianej już muzyki plemiennej by po nim prezentować utwór stricte BM. Nic to w sumie odkrywczego, tworzy to również ciekawą alternatywę dla atmosfery albumu. Albowiem, nie jest to do końca ani rytualny Black Metal, ani też typowy album rodem Czarnego Metalu. Jednakże, dużym plusem tego wydawnictwa jest to, że pomimo zachowanej różnorodności, album nie wprowadza słuchacza w zakłopotanie.

Nie jest to do końca wydawnictwo, którego spodziewałem się po Ulvegr. Kłóci się z poprzednimi wydawnictwami i to dość drastyczna zmiana w ich stylistce. Brakuje charakterystycznego chłodu, ścinającego krew w żyłach wręcz wycia wichru, który aż wylewał się spośród riffów gitar na poprzednich wydawnictwach. Trzeba jednak przyznać, że ta różnorodność ma swoje zalety i gdy tylko udaje się przełknąć zgryzoty po nieodżałowanej (przynajmniej dla mnie) zmianie w stylu grania, to materiał ten jest naprawdę dobry. Wyraziste granie, może ciut nazbyt postawione na nowoczesny wydźwięk, ale jakże dające radę. Ortodoksi niech lepiej omijają.

Wyd. Ashen Dominion, 2017

Lista utworów:

1. Sol in Signo Sagittarii

2. Throne Among the Void

3. Thousand Aeons in Transcedent Abyss

4. When Stars Will Turn to Ashes

5. She, Who Grants Sufferings

6. U-tuk-ku Lim-nu

7. Manifestations of Havoc

8. Bloodcult. Initiation.

9. Black Light of a Dying Sun

Ocena: 7/10

https://ulvegr.bandcamp.com/releases

https://www.facebook.com/Ulvegr