Po nieco dłuższej przerwie niż pomiędzy kilkoma wcześniejszymi numerami w nasze łapska trafił trzynasty numer R’lyeh. W środku znajdziemy wywiady, recenzje, relacje a nawet artykuły! Dobra, tak poważniej: każdy kto miał w rękach któryś z poprzednich numerów raczej wie, czego się po tym zinie można spodziewać, jak ktoś jakimś cudem nie wie, to już wyjaśniam: na prawie stu stronach upchano tu całe mnóstwo metalowych treści, od podziemnego blacku, aż po zasłużone formacje thrashowe czy heavy metalowe. Z dużych nazw mamy rozmowy z Coroner (lekko drętwe odpowiedzi), Raven (tu z kolei bardzo spoko, mimo że rozmowa króciutka), Saxon (jak wyżej), wiadomo jednak, że najciekawiej wypadły dłuższe rozmowy z bardziej podziemnymi załogami. I tak, wyróżnić tutaj muszę Throneum – kilka lat temu wywiady z Tomaszem były nudne i sztampowe przeważnie, od jakiegoś czasu nastąpiła znaczna poprawa w tym temacie, fajnie wypadło reaktywowane Psychoneurosis – tutaj mamy rozmowę lekko kombatancką, ale ciekawą, ogólnie prawie wszyscy rozmówcy trzymają poziom (np. Poisoned, Crippling Madness, Hellwaffe, Gehennah), może jedynie Szwedzi z zasłużonego Mefisto postanowili przypomnieć światu, czemu mieszkańców Skandynawii uważa się za małomównych ponuraków, hehe. Z klimatów około-muzycznych – „pomyłki undergroundu” są, choć tym razem, hm, nie tak spektakularne jak to drzewiej bywało – ale to chyba dobrze? „Metalu zza krat” tym razem zabrakło, jest za to arcyciekawa rozmowa z panią zajmującą się balsamacją zwłok – wprawdzie artykuły na podobny temat ukazywały się w kilku numerach horrorowej gazety „OkoLica Strachu”, jednak takie teksty zawsze robią duże wrażenie, nie inaczej jest i tym razem. Dłuższe teksty poświęcono tez zmarłemu niedawno Jimowi Sadistowi, oraz… tatuażom „noszonym” przez różne persony z rodzimej sceny. Do tego dochodzą relacje z gigów i festiwali z różnych stron świata, kilka krótszych felietonów – w tym jeden o winylach z którym się w pełni zgadzam, i który nieco mnie uspokoił, bo myślałem, że to ze mną jest coś nie tak, jeśli uważam, że płacenie stówy za LP Killera z KP Razem czy inne „Hell comes to your house” to „lekka” przeginka. Co jeszcze… w sumie to dwie rzeczy: po pierwsze piekło zamarzło, Słońce wstało na Zachodzie i w R’lyeh pojawił się – w dodatku kilkustronnicowy! – tekst o muzie z netu, konkretniej z Bandcampa. Dobra, śmieszki śmieszkami – uważam, że to dobra droga, Bandcamp to chyba najsensowniejszy sposób rozprowadzania muzy w necie, a że jest tych kapel, demówek, albumów multum ,to pogubić się łatwo i taki „przewodnik” to bardzo przydatna sprawa. Druga sprawa – zwiększyła się czcionka, skład stał się czytelniejszy (zachowując jednak undergroundowy klimat) – dla mnie to spory plus, bo lektura jest dzięki temu przyjemniejsza a jednocześnie całość wygląda po prostu obłędnie! Nie stwierdziłem też żadnych byków, czy akcji typu szara czcionka na czarnym tle. No cóż, śmiem twierdzić, że ten numer po prostu NIE MA żadnych minusów, więc jeśli jeszcze nie macie, to piszcie na tego maila, który jest pod tekstem… Aha, do zina dołączona jest płyta zepsołu Kły, którą zajmiemy się osobno wkrótce.

hellishband@o2.pl