Pora opanować lenistwo i zabrać się za pisanie recenzji, bo zaraz ponaglenia i skargi zajmą mi całą skrzynkę:). Ze stosu płytek wyciągam tę, która ostatnimi czasy, nie powiem, całkiem mnie zainteresowała. GQC – co to jest? Brzmi jak nazwa sieci telefonów komórkowych… Ale skupmy się na muzyce:). Zacznę od ogólników. Zespół prezentuje muzykę, którą nazwać trzeba hard rockiem, lecz nie obce są im też nowoczesne hard corowe, czy punkowe klimaty, oraz stonerowe jaja. Brzmienie – dobre, choć dosyć surowe i może właśnie z tego powodu tutuł płyty brzmi "Sound Nie Ostateczny"… Gitara wycina dobre i chwytliwe rify, które pozostają długo w głowie, lecz niestety nie pod każdym względem jest tak pięknie… Chodzi mi mianowicie o małą ilość wyżej opisanych rifów, które mimo swojego uroku po paru minutach i kolejnych powtórzeniach mogą się słuchaczowi znudzić. Pewnie taka właśnie była koncepcja zespołu, ale 3 powtarzające się rify na piosenkę to jak dla mnie stanowczo za mało. Pochwalić trzeba na pewno wokalistę. Jest bardzo charakterystyczny i to właśnie jego głos (Gardłowa Qrwa Cacofonia) pozwala na wybicie się GQC ponad masę innych zespołów, które nie mają w sobie niczego osobliwego. Nie obejdzie się jednak bez uwagi. Gdyby pan Szlagier wykorzystywał swój głos bardziej różnorodnie, efekt byłby o wiele bardziej ciekawy. Na pewno tkwi w nim ogromny potencjał w tej kwestii, gdyż w niektórych fragmentach jego czyste śpiewy, albo melorecytacje wypadają doskonale. Szkoda tylko, że ich tak mało… Jeżeli panowie z GQC posiedzą jeszcze trochę razem na próbach i pomyślą nad kształtem swojej muzyki, kolejna odsłona może okazać się szlagierem:).
Lista utworóó
1. Zdeym Stanyk
2. Freedom
3. Black Tequilla
4. In 5 Million Years
5. El Manifesto
6. Wściekły Pies Chaosu
7. Afryki Dziki Szał
8. Teraz Wiem
9. Budzę Się
10. Kiedy Dryfuję
11. I’m A Winner
12. Sen na Javie
Ocena: 7-/10