FACEFUCK – DOMAIN OF PERVERTED PLEASURES (EP)

(1 czerwca 2015, napisał: Przem "Possessed")

Zawsze gdy podchodzę do tego typu produkcji mam wielkie rozterki co napisać. Bo z jednej strony wszystko jest jak najbardziej poprawnie, w muzyce Facefuck jest moc, brzmi to ciężko, nie nuży, zgodnie z tradycją każdy numer poprzedza filmowe intro i słucha się tego z przyjemnością, a z drugiej strony gore/ grand z założenia jest bardzo hermetyczną odmianą metalu i od dawna nie słyszałem nowego zespołu, który potrafiłby zrobić coś nowego w tej dziedzinie. Z Facefuck jest nie inaczej. W związku z powyższym materiał ten jest adresowany tylko dla maniaków takiego grania, których nie jest na szczęście tak mało.

„Voracious Oral Prolapse’ po krótkim wstępie dostajemy w pysk melodyjnym riffem, z fajnie zaprogramowanym automatem perkusyjnym i wydobywającym się z samych trzewi growlem, całość przyspiesza na chwilę, by zwolnić do średniego tempa na chwilę i lecimy. Automat napieprza szybko, riff zmienia się a nad wszystkim unosi się niczym fetor zgniły wokal. Stopniowo muzyka zwalnia niczym walec, by znowu przyspieszyć. „Infected Labial Secretion Obsession” melodyjny riff porywa nas za sobą, zmienia się rytmika utworu, pojawia się dodatkowy skrzekliwy wokal i wracamy do melodyjnego fragmentu, który przyspiesza i tak całość zatacza koło, by przejść do intro zaczynającego „Indiginous Ectoplasmic Rectal Invasion”. Tutaj ostre jebnięcie dostajemy już na samym początku. Automat momentami napieprza niczym karabin maszynowy, muzyka zwalnia, by po chwili przyspieszyć i już zaczyna się „Fallopain Excrete Intoxication”. Wolno zagrany riff, wspiera ciekawa perkusja i „gada” to nadzwyczaj zachęcająco, jeszcze przejście i wracamy do ciężkiego walca przetaczającego się po nas i wgniatającego nas kilka centymetrów po glebę. Intro rozpoczynające „Uber Omni Vulva” może być nieco mylące jazzującą muzyczką w tle, lecz po chwili rytmiczne tempo z ciekawym riffem wyrywa nas z sielankowej atmosfery. Muzyka przyspiesza, automat tworzy ścianę dźwięku, wracamy do rytmicznego fragmentu, który kończy kolejne przyspieszenie, tutaj zmienia się riff i ostro leci do przodu. „Putescence Of Adolescence” rozpoczyna się ostro ciekawym riffem, a wszystkie zmiany tempa są zasługą automatu, który został ciekawie zaprogramowany. Po tekście „The fresh meat” muzyka zwalnia i kolejny raz przetacza się po nas miażdżąc kości w bardzo wolnym tempie. Riff się nie zmienia, dochodzą do niego jedynie pewne ozdobniki. „Vas Deferans Fusion Oesophagus” To chwytliwy riff poparty ciekawą perkusja i rzygami wokalisty, który zwalnia na chwilę, by przyspieszyć, pojawia się dodatkowo charczący wokal i wracamy do skoczniejszej części utworu.

Zazwyczaj automaty perkusyjne mnie wkurzają, jednak w tego typu muzyce są jak dla mnie do przyjęcia i nie rażą moich uszu. Riffy są melodyjne i proste, wokal mimo, że zahacza o „świński” wciąż jest bardziej growlujący, a w dodatku niesamowicie „głęboki”. Może nie jest to muzyka do której często bym wracał, lecz maniakom grindu propozycja Australijczyków zdecydowanie powinna przypaść do gustu. Jedynym oczywistym mankamentem tego materiału jest czas jego trwania, bo to niecałe 11 i pół minuty, lecz jest to EP, więc czego ja się czepiam ?

Wyd. Rotten Music, 2014

Lista utworów: