ENERGUMEN – VOID SPIRITUALISM

(22 lutego 2015, napisał: Przem "Possessed")

Może Szwajcaria nie posiada zbyt wielu zespołów metalowych, lecz jeszcze nie słyszałem zespołu z tego kraju, który nie grałby świetnej muzy. Materiał Energumen tylko potwierdza moja tezę. Został wydany jako demo przez zespół, by kilka miesięcy później pojawić się jako 7” za sprawą Blood Harvest. Co ciekawe ten duet gra od 2010 roku i to ich dopiero pierwsza produkcja, zdecydowanie skierowana dla maniaków z pod znaku black/ death. No i co my tu mamy? Brudne brzmienie, lekko wysunięte do przodu bębny, wokal klasyczny dla gatunku i trzy pełne nienawiści hymny. Pierwszy z nich to „Self Abortion Ritual”. Zaczynający się ciekawym riffem, wchodzi perkusja i druga gitara, ryki wokalisty brzmią jakby wydobywały się z otchłani piekła, są zbasowane, tekst nieczytelny, lecz wszystko idealnie wpasowuje się w konwencję. Praca perkusji to istne tsunami z dobrym wykorzystaniem talerzy. Pojawia się bardzo rytmiczne zwolnienie, po którym muzyka przyspiesza. Całość urozmaica zmienny sposób gry perkusisty i przejścia. Pojawia się chaotyczna solówka i … Zaczyna się „Invisible Spears Of Abomination”. Tu perkusja mocno akcentuje takty odsuwając gdzieś na drugi plan gitary, nagle wszystko się urywa na moment by powrócić w zapętlony rytm w średnim tempie. Po chwili gitary wracają do riffu podstawowego, muzyka przyspiesza, kolejne solo, nieco bardziej melodyjne, jeśli w tej muzyce można mówić w ogóle o melodii i przeciągnięty dźwięk gitary kończy ten utwór. W „Ekliptik Manifestation Of Dominancie” wyróżnia się riff, który zdecydowanie ciekawie „gada”, pojawia się kolejna solówka typowa dla gatunku, lecz świetnie brzmiąca. W połowie utworu otrzymujemy zwolnienie przy którym głowa sama się kiwa, by po chwili wrócić w szybkie partie, gdzie krótka solówka drugiej gitary przebrzmiewa gdzieś w tle. Kolejne zwolnienie jest już inaczej zaaranżowane, gitary świetnie uzupełniają swoją pracę, pojawia się gdzie w tle monolog wokalisty, w który wplata się kolejna solówka, którą wspiera druga gitara. Muzyka wspina się do punktu kulminacyjnego i …. Ostatnie dźwięki to swoiste outro postapokaliptyczne.

Energumen Ameryki na nowo nie odkrywa przed nami, lecz ten materiał jest naprawdę dobry. Każdy element tej układanki jest dobrze przemyślany i pasuje do całej reszty. Muzyka Szwajcarów porywa nas w otchłanie piekieł, byśmy mogli po powrocie prosić o jeszcze. W tej muzyce jest piekło, szaleństwo i pazur rogatego. Im dłużej słucham „Void Spiritualism” tym więcej dostrzegam elementów, które składają się na piekło jakie tu na Ziemi urządził nam Energumen. Teraz już pora kończyć tą recenzję i wracać w piekielne otchłanie tej szalonej muzyki.

Wyd. Blood Harvest, 2014

Lista utworów: