BOTTLEKOPF – ABSOLUTELY NOTHING

(19 października 2014, napisał: Przem "Possessed")

Gdy Robert z Psycho Rec. Podesłał mi Cdr z tym materiałem bez żadnej okładki, dodatkowych informacji… pomyślałem, co to jest do cholery ? Nazwa zbyt wiele wspólnego z brutalnymi dźwiękami nie ma. Zapuściłem muzę i poszukałem informacji o zespole. Okazało się, że powstał w 2010 roku i jest to ich pierwsze wydawnictwo, a jeden z gitarzystów kojarzony jest raczej ze sceną black metalową. Natomiast „Absolutely Nothing” to czysty death metal w szwedzkim stylu. Zastanawiającym jest fakt, że co raz więcej powstających zespołów gra właśnie ten rodzaj dźwięków i nasze rodzime zespoły potrafią zrobić to w naprawdę świetnym stylu. Przejdźmy więc do zawartości debiutu Katowiczan. Krótkie, zindustrializowane intro rozpoczyna „Machine And You In Her Gears” po chwili naszych uszu dochodzą wolne rytmy muzyki ze stylowym szwedzkim soundem. Muzyka przyspiesza, riffy są chwytliwe, krzyczący wokal, świetnie nagłośniony bas. Rytmika utworu ma w sobie coś „swojskiego” a zarazem coś z rock’and’rollowego Entombed. „Our Veins Burn” to czysto Entombed’owy wałek, świetne momenty z wokalem na tle grającej sekcji rytmicznej, po którym wchodzą gitary i muzyka przyspiesza, tonacja się podnosi. Jeszcze ostatnie przyspieszenie i już zaczyna się tytułowy „Absolutely Nothing”. Bujający riff przewijający się przez cały utwór sprawia, że noga sama przytupuje w rytm tej melodii. A średnie tempo pozwala nam chwilę odpocząć przed dużo szybszym „Queen Of The Night Has Fallen”, w którym zmiany tempa i związane z nimi przejścia perkusyjne są ciekawie zaaranżowane. Mamy też zwolnienia z ciekawie uzupełniającą się pracą gitar, a wszystko to okraszone chwytliwymi melodiami. „Carnage” utrzymany jest w średnich i wolnych tempach i wszystko gra aż miło. Melodie się zmieniają, nagle w najmniej spodziewanym momencie muzyka przyspiesza na chwilę by wrócić do motywu przewodniego. Lecz już rozpoczyna się „Voice From The Abyss”, który buja ciałem w takt odgrywanych rytmów. Pojawia się wolny fragment z czystymi wokalizami, a po nim niemalże progresywna i przestrzenna zagrywka, która świetnie współgra z muzyką Bottlekopf, jeszcze powrót do refrenu i już „Crushing To The Ground” wciąga nas w swoje rock’and’rollowe rytmy. Po wolnym początku, następuje ostre przyspieszenie, ciekawie zaaranżowane przejście i muzyka zwalnia, patenty wokalne zaskakują. „Whoever Win, We Lose” to kolejna dawka hiciarskich melodii, jak choćby ta w bardzo szybkim fragmencie. Czasami jedna z gitar wybija się na pierwszy plan i wygrywa ciekawy riff i… to już koniec tego niespełna 30 minutowego materiału.

Odnoszę wrażenia, że Bottlekopf musieli mieć masę zabawy z tworzeniem tej muzyki. To materiał, który na koncertach nie ma prawa się nie sprawdzić, bo każda z tych kompozycji to potencjalny hit. Wszelkie podobieństwa muzyki „Absolutely Nothing” do „Wolverine Blues” myślę, że były zamierzone, a jest ich cała masa. Czy to źle? Myślę, że nie bo dotychczas jeszcze tak sprawnie nagranej muzyki a’la Entombed nie słyszałem i nie myślcie, że to kopia Szwedów, Katowiczanie grają swoje własne patenty, a ich aranżacje czasem zaskakują, a na pewno potrafią mocno różnić się od tych z roku 1993. Kolejnym plusem tego wydawnictwa jest selektywne i tłuste brzmienie oraz dobrze nagłośniony bas, który odgrywa dużą rolę w muzyce Bottlekopf. Perkusja gra proste rytmy, które momentami potrafią się zdrowo pokomplikować, a częste użycie blach daje efekt, który osobiście bardzo lubię. Do tego dodajcie sobie wokal, który brzmi jakby „śpiewał” rodzony brat L.G. Petrova i już macie obraz muzyki granej przez Bottlekopf. Mnie osobiście dobrze robi takie granie, może dlatego, że kocham stare płyty Entombed, a może dlatego, że „Absolutely Nothing” to wciąż dobry kawał muzy, który posiada swoją własną tożsamość, więc sami zweryfikujcie moje o niej zdanie i posłuchajcie tych rock’and’rollowych rytmów.

Wyd. Wydawnictwo Muzyczne Psycho, 2014

Spis utworów: