Hej, kolego, czy słyszałeś już pełny album portugalskiego The Sorcerer? Założę się, że nie powiedział tego nikt nigdy. Trza jednak przyznać jedno. Sorcererów już trochę było, w tym polski i bardzo miodny, ale THE SORCERER jest tylko jeden. Na wstępie narzekactwo, bo i płyta zaczyna się pomysłem totalnie z chuja. Ponad trzy minuty czegoś, co brzmi jak wycinek jakiegoś filmu. Dlaczego? Po co? Bo jakoś nie chce mi się wierzyć by ta audycja powstała tylko na potrzeby tego materiału. To miało być klimatyczne czy po prostu sztucznie wydłużyć całość? Tak czy kwak, słaby koncept. Lepiej jest za to z samą muzyka. Typek zmajstrował to w pojedynkę, za co szacun, bo musiało go to kosztować sporo czasu. Nie on pierwszy udowadnia że się da. Kto jak kto, ale blackmetaliści chyba całkiem często lubią ogarnąć wszystko samemu. A robotę ten pan Andremon odwalił dobrą. Zapodał rzecz utrzymaną w duchu lat 90. To nie jest żaden nowoczesny black. To staroszkolna bitka, ale nastawiona na granie muzy ciekawej. W tym projekcie nie chodzi o to, by coś tam rzęziło i sypało brudem po uszach. Ma być wkręcający songwriting i takiż jest. Siła tkwi tutaj w pięciu rozbudowanych, hehe, piosenkach, w których jest miejsce na urozmaicenie, instrumentalne fragmenty, solówencje oraz unikanie łupania na jedno kopyto. Zawodowe wykonanie. Warto zatrzymać się przy tym dziełku na dłużej. Polecam tak samo jak zdjęcie Andremona z back coveru, na którym razem z nim pozuje bardzo ponętny kawał skały (http://tnij.org/thesorcerer). Chyba jakiś anonimowy członek projektu, dokooptowany coby głównodowodzący nie czuł się samotnie w tym piekle jakie wykreował.