Prosto z krainy kangurów i innych pająków o rozmiarach samochodu przyleciała taka oto debiutancka thrashownia. Żeby było zabawniej, to wydaniem zajęła się podziemna wytwórenka z Włoch, którą z kolei kojarzę z wydania albumu brazylijskiego Woslom. Tak jest, metal ogarnia cały świat i zatacza coraz szersze kręgi. Czy to dobrze? Mamy dzięki temu w cholerę muzy, wręcz w przytłaczających ilościach. Nikt tego nie zatrzyma, więc trza się z tym pogodzić. Ja w ramach tego zalewu otrzymałem właśnie pierwszy długograj Hidden Intent. Na krążku upchano całe dziewięć pierdolnięć oraz dwa interka. Jest w tym wszystkim jakaś taka energia czasów minionych, która nakazuje mi któryś już raz z rzędu słuchać dzisiaj tego płyciwka. Trzech kolesi, trzy instrumenty i trzy głosy (z czego jeden to lead). Z okładki nawet nie raczy łypnąć na nas załamany typek, obok niego mnóstwo waluty, marihuana w szczykawkach i giwerka. Metaforka po całości. Ale akurat nie w przesłaniu zamierzam się zagłębiać, ino w samej muzie. A że thrash to dość energiczny, to nie mam na co narzekać. We trzech panowie wygenerowali naprawdę zacny materiał, w powietrzu wręcz czuć, że nie zmuszali się do niczego i ta odmiana metalu zwyczajnie płynie w ich żyłach. Jest garowy wykop, zawodowe wokale, solóweczki również, a jakże! Sam sok, drodzy parafianie. Oni naprawdę wiedzą jak się to robi. Zaiste polecam Wam to obadać, choć wyrwanie u nas fizycznej kopii może być trudne, to nic nie stoi jednak na przeszkodzie by zapodać sobie całość wprost z ichniego bandcampa. Nikt poszkodowany nie będzie. Gruba rzecz.