Francuzi z Nocturnal Depression działają od 2004 roku, mają na swoim koncie pięć albumów i cały szereg pomniejszych wydawnictw. Para się ów zespół – przynajmniej według materiałów promocyjnych – „samobójczym depresyjnym black metalem” a ich najnowsze, opisywane tutaj wydawnictwo to siedmiocalowa epka. Wspomniałem o stażu kapeli nie dlatego, żeby zapełnić troszkę strony znakami, ale dlatego, że po kapeli obecnej od niemal dziesięciu lat na scenie spodziewałem się co najmniej dobrego materiału. Zwłaszcza, ze poprzednie produkcje grupy zbierały raczej wysokie noty. Tymczasem mocno mnie ten materiał rozczarował. Muzycznie jest to dosyć typowy „depresyjny” black – czyli raczej średnie tempa, skrzeczący wokal, sporo motywów z czystą gitarą na pierwszym planie, momentami robi się nawet melodyjnie, brzmienie jest dobre… czemu więc tak sobie mi to podchodzi? Ano temu, że tu się nic nie dzieje. Muzyka sobie leci, leci, nagle koniec płytki. Zero emocji. Nie wgłębiam się w teksty, ale kurcze przecież taka muzyka z definicji powinna pewne – w tym przypadku raczej negatywne – emocje przenosić, tutaj tego nie ma, nie ma smutku, nie ma mroku, co najwyżej jest takie płaczliwe EMO – marudzenie. Może w tym jest jakaś ukryta głębia, której moje prostackie uszy dostrzec nie chcą, ale naprawdę wynudziłem się przy tej EPce jak mops. Ogólnie mam wrażenie, że z tych „depresyjnych” klimatów robi się trend jeszcze bardziej muzycznie miałki od tych symphoblacków z końca ubiegłego stulecia. Jak pisałem – do mnie ten materiał w ogóle nie trafił, nagraniom ciężko cokolwiek zarzucić od strony wykonawczej czy brzmieniowej, ale są one jak dla mnie totalnie przeciętne, pewne rozwiązania zaproponowane przez Francuzów wręcz trącą tandetą. Jak lubicie takie Klimaty to sprawdźcie sobie tą siódemkę, ale pamiętajcie, że ostrzegałem.

Wyd. Avantgarde Music, 2013

Lista utworów:

1.L’Isolement

2. Beskidt Og Forladt

3. Disheartenment-Love’s Burial Ground

4. Seven Tears Are Flowing Into The River

Ocena: 4/10

https://www.facebook.com/KillYourselfND