Lychgate – Lychgate
(23 października 2013, napisał: Piotr Donek)

Z tego com zdołał wykoncypować panowie tworzący pod szyldem Lychgate działali w latach 2001-2012 jako Archaicus. Fakt to o tyle istotny, iż pozwala spojrzeć na twórczość tych Brytoli przez pryzmat ich muzycznego doświadczenia. No i nie da się ukryć, iż owo muzyczne obycie jest na „Lychgate” wyraźnie słyszalne. Od dojrzałej, ciekawej warstwy kompozycyjnej, poprzez umiejętności w posługiwaniu się instrumentami i dobrą warstwę wokalną, aż po odpowiednie brzmienie. Od pierwszych dźwięków krótkiego, instrumentalnego otwieracza zatytułowanego „The Inception”, aż po wieńczący płytę utwór „When Scorn Can Scourge No More” słucha się tego materiału z zaciekawieniem (rozdziawiona gęba:)) i satysfakcją. Naprawdę dobre, klimatyczne, niebanalne kompozycje przykuwają uwagę słuchacza. Schowany nieco za instrumentami wokal oddaje całą gamę (negatywnych) emocji, podkreślając dość depresyjną formę utworów. Tempa się zmieniają, choć w żadnym ekstremalnym zakresie, więc słowem-kluczem jest „klimat”.
Wyobraźnia rysuje obraz zatęchłych, mrocznych, przepełnionych wilgocią , średniowiecznych lochów, gdzie ogień pochodni nie jest w stanie rozświetlić licznych załomów i dotrzeć w zakamarki, w których czai się odwieczne zło (hehe ale mnie wzięło). To wszystko oddano za pomocą dźwięków. Ta muzyka pochłania swym klimatem – dusznym, mrocznym, po prostu złym. Sposób przekazywania emocji jaki obrał Lychgate jest w 100% trafiony i naprawdę trudno jest mi się do czegoś przyczepić. Nawet klawisze tutaj użyte nie „rozmiękczają” w żadnym stopniu tej muzyki, a wręcz przeciwnie, jeszcze podbijają jej wyraz.
Nie pozostaje mi więc nic innego jak polecić tę płytę i dać temu wydawnictwu odpowiednio wysoką notę.
Wyd. Mordgrimm, 2013 cd
Lista utworów:
1. The Inception
2. Resentment
3. Against the Paradoxical Guild
4. In Self Ruin
5. Sceptre to Control the World
6. Intermezzo
7. Triumphalism
8. Dust of a Gun Barrel
9. When Scorn Can Scourge No More
Ocena: 9/10
