Splity jak świat długi i szeroki są traktowane różnie. Dla jednych to okazja do pokazania innego oblicza swojej muzyki, dla innych możliwość zademonstrowania jedności. Jak jest w przypadku opisywanego tu splitu, to sami sobie musicie ocenić, gdyż ja zamierzam się skupić tu jedynie na muzyce zespołów, które są ewenementem na polskiej scenie black metalu. Zarówno Non Opus Dei, jak i Morowe, to twory co najmniej oryginalne. Obydwa zespoły posiadają silne indywidualne piętno i zawartość płyty dowodzi tego w całej okazałości. Jako pierwszy z trzema kawałkami atakuje Non Opus Dei. Pierwsze, co rzuca się w uszy to bardzo surowe brzmienie całości. Podobno zostało to nagrane na setkę, co moim zdaniem tylko podnosi wartość materiału. Jak jest natomiast z czysto muzyczną zawartością części Non Opus Dei? Agresja, to pierwsze co ciśnie się na usta. Ona wręcz wylewa się z głośników. Nie wiem, co ugryzło ekipę z Olsztyna, ale w takiej formie przemawia ona do mnie najmocniej. Trochę nowoczesności w riffach tylko dodaje urokowi całości i tak naprawdę z każdym kolejnym przesłuchaniem utwierdzam się w twierdzeniu, że gdy tylko nadejdzie nowy album tego zespołu, to zostaną ze mnie popioły. Z pozoru ta muzyka wydaje się całkiem prosta, ale czający się pod powierzchnią mrok i transowość całości powodują uczucie zagubienia, a zarazem wprowadzają w zachwyt. Black metal ( no może nie taki czysty black metal) w wykonaniu NOD brzmi świeżo i słychać, że poszukiwania w tym zespole wcale się nie skończyły. Oczekujcie nieoczekiwanego. Przyjrzyjcie się też uważnie tekstom, które dzięki swojej walącej po mordzie bezpośredniości dają sporo do myślenia. Te trzy strzały to NOD w formie, która predysponuje ich do rzeczy wielkich. Zanim skupię się na Morowe, to mam do was małe pytanie. Czego można spodziewać się po ekipie Nihila? Jasnym jest, że tak naprawdę to nigdy nie wiadomo, co temu panu się w głowie urodzi i te trzy kawałki niejako to potwierdzają. Poszukiwania to motto Nihila i jest tu ich całkiem sporo. Słychać, że to ten sam twór, który stworzył genialne „Piekło.Labirynty.Diabły”, ale jednocześnie są tu nowe elementy, które robią duże nadzieje na pełny nowy album, który ma się ukazać jeszcze w tym roku. Przynajmniej tak zapewnia wydawca zespołu. Rozmach to najlepiej opisujące utwory Morowe słowo. Tu nie ma żadnych granic i tak naprawdę wszystko może się znaleźć w utworach tego bandu. Wystarczy rzut oka na długość kawałków i już wiadomo, że słuchać jest tu czego. Najlepsze wrażenie sprawia „Kat Kota”, który skręca w różne rejony i wciąga niczym tornado, która zasysa wszystko, co spotka na swojej drodze. To już black metal pełną gębą, ale black metal niezwykle ambitny, który poraża formą i treścią. Ewenementem jest tu zamykający całość „Czyj To Głos?” Jazz-black metalowa impresja wykreowana na bazie niczym nie skrępowanej improwizacji? Tego pewny nie jestem, ale jeśli tak się zdarzyło, to wyszło z tego coś, co z pewnością rokuje fantastycznie na przyszłość. Reasumując: split potrzebny i bardzo udany. Zarówno NOD i Morowe pokazały tu, że gdy tylko nadejdą ich nowe albumy, to możemy spodziewać się nietuzinkowej muzyki, która powinna zająć na długie chwile nasze odtwarzacze. Forma w jakiej znajdują się obydwa zespoły takie oczekiwania wybitnie wzmacnia. Tymczasem po raz kolejny zapodaję sobie „Dziwki Dwie”.

Wyd. Witching Hour Productions, 2013

Lista utworów:

1. Non Opus Dei- Dziwki Dwie
2. Non Opus Dei- Kres Hańby
3. Non Opus Dei- Szaleniec, głupiec, opętany
4. Morowe- Obustronne Oczy Patrzą
5. Morowe- Kat Kota
6. Morowe- Czy To Głos?

Ocena: +8/10/9/10

https://www.facebook.com/nonopusdei

http://www.let-the-world-burn.org