Robert ładnie się nam rozkręcił… minęło ledwie kilka miesięcy od wydania „jedynki”, a tu już mamy numer drugi. Wygląd praktycznie się nie zmienił. Dalej jest to bardzo schludny, ale też oszczędny skład komputerowy. Dwie kolumny tekstu i zdjęcia, logówki zespołów. Prosto, ale skutecznie. Co do tekstów to ich poziom także niewiele się zmienił… są rozmowy lepsze i gorsze. Do tych zdecydowanie najbardziej interesujących należą wywiady z Cryptic Tales i Poisonous. Z drugiej strony pogawędki z Deathgasm Rec i Bastard Priest jakoś nie bardzo przypadły mi do gustu. Fajne jest jednak to, że Robert zawsze stara się zagadnąć swojego rozmówcę nie tylko na tematy muzyczne, ale często pyta o sprawy społeczno-obyczajowe, bezpośrednio tyczące się kraju, z którego pochodzi dany zespół. Oprócz wywiadów Tribal… #2 zawiera także sporo recenzji (muzyka i fanziny) oraz jedną relację z Płock Cover Festiwal. Podobnie jak w przypadku jedynki najsłabszym punktem tego ziniacza jest słaba (ja to nazywam ‘translatorowa’) angielszczyzna. Na całe szczęście numer trzeci ma być w całości po polsku, więc pewnie dopiero teraz Robert pokaże pełnię swoich możliwości. Ja już zacieram łapska i mam nadzieję, że uda mu się utrzymać tak wysoką częstotliwość wydawniczą.