Cieszy mnie to, że ostatnio jakoś często mam okazję czytać ziniole z numerem #1. Jakby nie było świadczy to o pewnej dynamice naszego podziemia i pokazuje, że ludziom ciągle jeszcze się chce… Dobra dość filozofowania, przechodzimy do konkretów. Z samego wyglądu Deathicism robi dobre wrażenie. Format A5, ładnie i z umiarem użyte grafiki i bardzo przejrzysty skład to niewątpliwie plusy tego debiutanta. Mam wrażenie, że wszystko to dałoby się upchnąć na mniejszej ilości stron, ale czepiać się nie będę, bo jak już wspomniałem wszystko podane jest bardzo klarownie. Teraz zawartość… Jak dla mnie jest tutaj kilka typowych jak dla debiutantów błędów. Krótkie, dość oklepane i mało dociekliwe pytania i mała objętość poszczególnych wywiadów to główne grzechy pierwszego numeru Deathicism. Szczególnie czytając pierwszy wywiad (z Headbanger) nie byłem zbyt optymistycznie nastawiony do reszty. Na szczęście później pojawiło się kilka dość ciekawych tekstów (np. Armagedon, Trauma), które nieco poprawiły sytuację. Cieszy jednak to, że Markosky rozmawia także z wieloma bardzo młodymi jeszcze zespołami, więc na pewno wartość poznawcza tych tekstów nie jest zerowa. Oprócz tradycyjnych wywiadów pojawiło się także sporo kilkuzdaniowych prezentacji młodych zespołów. Nie będę tutaj oceniał słuszności zamieszczania tego typu prezentacji w zinach, zdaję sobie sprawę bowiem, że mają one równie dużo zwolenników co przeciwników. Na koniec dostajemy oczywiście niewielką ilość bardzo lakonicznych i często powierzchownych recenzji i dwie bardzo solidnie napisane relacje. Ogólnie jak na debiutanta to jest średnio z dużym zapędem w kierunku ‘nieźle’. Całość czyta się bardzo sprawnie, ja łyknąłem to w dwa popołudnia. Mam nadzieję, że w kolejnych numerach autor, Markosky, pokaże pełnie swoich możliwości, bo z tekstów zawartych w ‘jedynce’ da się wyczuć, że chłopina wie co w Podziemiu piszczy.

kontakt:
Marek Szymański
ul. Poznańska 23B/3
11-400 Kętrzyn
e-mail: deathicism@wp.pl