Nie da się ukryć i nawet nie ma sensu tego ukrywać, ale od wydania „Rat Age” zostałem zdrowo pierdolnięty na punkcie Thy Disease. To było coś, co idealnie wpasowało się w moje plebejskie gusta. Mniej więcej 12 lat i jakieś trzy płyty później ta kapela dalej we mnie wzbudza dreszczyk podniecenia i nic na to nie poradzę. Elektronika wymieszana z industrialem czy może nawet djentem w ich wykonaniu powoduje u mnie ciarki i jest mi z tym doskonale. Zmienił się znowu wokalista, sama muzyka chyba aż tak nie zapierdala jak ostatnio, ale to dalej moi ulubieńcy, więc dawka różowych okularów jest tu spodziewana. Na 10 nowych kawałków przypada kilka takich, które mnie lekko rozjebały. Singlowe „Aliminum Cities” ciut podzieliło publikę, ale ja, gdy usłyszałem ten kawałek po raz pierwszy, to wydarłem się na całe osiedle głośnym „O, kurwa!”, co oznacza ni mniej, ni więcej, iż zwyczajnie mi weszło. A drugi skurwiel, którego sobie szczególnie upodobałem to „Convergence”, który swoją kompozycją i klimatem wyjebał mnie z kapci. No ale kto Thy Disease miłuje, temu dwa razy tłumaczyć nie trzeba. Ja leżę i kwiczę, ciesząc się, że te niemal pięć lat później znowu mogę cieszyć michę na nową dawkę tych soczystych dźwięków. Nie jest to może granie jakichś szczególnie wysokich lotów, bo to raczej taki odpowiednik pożywnej paszy dla kurcząt. No ale mi smakuje i wpierdalam. Dla mnie ma to swój niezaprzeczalny urok. I spójrzmy prawdzie w oczy. Gdyby ta krystaliczno czysta produkcja pełna chwytliwych motywów nie drapała mnie tam, gdzie lubię, to nie wracałbym do niej codziennie od dnia premiery, proste.

Wyd. Creative Music Records, 2019

Lista utworów:

1. Inhuman Form
2. Drone Soul
3. Aluminium Cities
4. Bloody Treatment
5. Deliverance
6. There’s No You
7. Infrasonic Noises
8. Convergence
9. Digitized Mind
10. Extinction by Contract

Ocena: 7/10

thydisease.bandcamp.com/album/transhumanism

creative-music-records.pl/thy-disease-transhumanism-cd-preorder-19122019