Dziwię się, że dopiero teraz doczekaliśmy się tak wyraźnej polskiej odpowiedzi na skandynawskie granie spod znaku melodyjki+klawisze+death metalowy pazur. Bo chyba nikt nie ma wątpliwości, słuchając debiutanckiej płyty Archeon, kto był główną inspiracją warszawskich muzyków. Wpływy Children Of Bodom są tutaj tak wyraźne, że ktoś nawet mógłby posądzić naszych rodaków o kopiowanie. Mamy tu wszystko to, do czego już zdążyli przyzwyczaić nas sympatyczni Finowie, czyli ultra melodyjne, dopieszczone solóweczki, równie chwytliwe i czasami nawet lekko przesłodzone partie parapetu i zadziorne metalowe riffy poparte najczęściej podwójną stopą. Dość wyraźnie słychać także różnego rodzaju zagrywki rodem z muzyki klasycznej (ostatni utwór jest wręcz metalową interpretacja „Węgierskiego Tańca” Brahms’a). Jeżeli chodzi o warsztat muzyczny, który w tego rodzaju muzyce jest dość istotym elementem, to nie mamy się czego obawiać. Słychać ‘gołym uchem’, że każdy z muzyków ma opanowany swój instrument w stopniu przynajmniej bardzo dobrym. Niektóre solówki robią naprawdę duże wrażenie. Jeżeli dodać do tego wszystkiego jeszcze klarowne, czyściutkie jak woda na Korsyce brzmienie, to otrzymamy album, który zadowolić powinien każdego przeciętnego fana melodyjnego grania spod znaku CoB. Ja mam jednak jedno „ale”… Jak dla mnie ta muzyka po prostu nie ma tego „czegoś”. Czegoś, co przyciągnęłoby mnie do głośnika, chwyciło za gardło i nie puszczało dopóki ponownie nie wcisnę ‘play’. Brakuje tu pewnej swobody, jakiejś większej inwencji własnej, tak jakby chłopaki z Archeon bali się zagrać cos bardziej po swojemu. Jeżeli miałbym wybierać, to wolałbym już po raz tysięczny przesłuchać „Hatebreeder”, i to właśnie zamierzam teraz uczynić…

P.S.
Kto wybierał okładke do tej płyty? Przecież Wiśniewski ma w swoim katalogu dużo lepsze prace… A może już mi się przejadły jego grafiki?
Lista utworóó
1. Arising
2. Day of the Doom
3. Dead World
4. Queen of the Night
5. Struggle With Death
6. Lost Fool
7. Ruins of Life
8. Prayer
9. Hungarian Dance
Ocena: -6/10